van 15 jaar naar nu en weer terug...

Een reunie van mijn middelbare school.. Spannend, leuk en ook wel weer grappig. Je denkt ineens toch weer eens terug aan wie je was en wat je belangrijk vond en natuurlijk je eerste liefdes. Ik kan het mij nog zo goed herinneren.. Helemaal verliefd, als je maar hoorde dat meneer zich misschien in de stad zou bevinden dan liep je daar dus de hele middag rond in de hoop hem tegen te komen. En wat een toeval toch dat jij daar nou net ook liep! Te leuk toch. Je zorgen waren welke kleding je droeg of je (ongeveer) op tijd thuis was en wat je vrienden er wel niet van zouden vinden/zeggen en verder boeide er niets. Je ging uit en dronk teveel, kocht nieuwe kleren en zo af en toe zorgde je dat je je op school bevond. Wat een tijden en wat een plezier. Ik heb natuurlijk ook ff gegoogled op mijn oude liefde en grappig dat die dan lang niet meer zo interessant is als toen en je (natuurlijk) ook helemaal die kriebels niet meer krijgt. Toch lijkt het mij leuk als die er is gewoon om even een babbeltje te maken en te vertellen hoe ik wakker van hem lag. best schattig toch.
En ik hoop ook wat anderen tegen te komen waarmee je dan weer ff het oude gevoel naar boven kan halen en je weer eventjes 15/16 kan voelen. Wat een hoop lol heb ik daar gehad, nog net voor het echte leven begon. Want net toen ik van school ging kreeg ik natuurlijk kanker en eigenlijk daarna was het onbezorgde leventje voorbij. Niet dat ik mij nu altijd zorgen maakte, juist niet, ik maakte mij nergens meer zorgen over en er was nog maar weinig belangrijk. Ik leefde mij leven, ging nog meer stappen of eigenlijk alleen maar stappen, dronk veelste veel en werkte mijn vrije stapuren zodat ik geld had om te stappen. Ik ging naar Rotterdam en bezocht onze vaste tent elk weekend trouw. Wat een lol en wat een leven. Het enige waar ik trouw voor opstond was de voetbal dat vond ik altijd leuk en gezellig en daar gingen dan ook vaak na de wedstrijd de nodige smirnhoffjes in om vervolgens nog even een nachtje door te halen. Dat ik dat allemaal trok man moet er nu niet aan denken. ook paste ik een hoop op en dat vond ik geweldig. Met de kids op stap en toen op een dag kwam ik Marco tegen. Van niets naar alles in een mega tempo... We trouwden na 1,5 jaar en Mexx volgde 9 maanden later.. 10 maanden na Mexx was Jayna onderweg en mijn leven keerde zich 180 graden en ineens was ik getrouwd en moeder. Grappig hoe het leven kan lopen want als iemand dat een jaar eerder had gezegd had ik ze voor gek verklaard. Maar ik ben heel blij dat het leven zo gelopen is, ik ben en heb geleefd met beide handen alles aangepakt wat in mijn leven kwam. Nergens spijt van, gelukkiger dan ooit. Ondertussen van Delft naar Berkel verhuisd en van Berkel naar Doha...Ver weg van NL heerlijk in het zonnetje.... Wie had dat gedacht toen ik 15/16 was....