groeien...

donderdag..de eerste dag van de vakantie..Marco heeft vrij genomen om dat met ons te vieren...wat een lekkere hangdag met een beetje zwemmen en een beetje ijsje eten en niets doen....Heerlijk...Maar ook de dag dat Heziel, onze maid, bij ons komt wonen. Dat wordt dik genieten voor ons. We hebben nog een heel weekend voor de boeg en dan moet papa een paar nachtjes weg...

S ochtends vroeg, heb het niet eens gemerkt, sloop Marco naar beneden. Hij gaat voor 4 daagjes naar Oman. Langzaam wordt het bed kouder, bah het is weer zover. Ik word niet lang erna wakker en draai mij nog eens om, maar in slaap val ik niet meer. Ik haat deze dagen...niet dat ik mij niet redt maar hij hoort gewoon aan het einde van de dag thuis te komen. Jayna's eerste vraag is dan ook hoeveel nachtjes nog. Jayna is verslaafd aan haar vader en kan eigenlijk geen dag zonder...net als ik trouwens... Maar ja het is niet anders dus gaan we ons vermaken. Mexx der haar moet geknipt dus we gaan richting kapper. In de stoel verteld Mexx doodleuk aan de vrouw dat het eraf mag tot haar oren...schrik..slik... Ja mijn kleine meisje heeft zo haar eigen ideeen over haar style. De vrouw kijkt mij aan met zulke grote ogen dat ik weer op aarde land en ik bedenk dat ik het ooit gepresteerd heb met een kale kop thuis te komen na een weekje kamp. Dus dit is maar half zo erg. Ja hoor zeg ik stoerder dan ik mij voel het is haar haar. De vrouw vraagt het nog 1 keer aan Mexx die zich van geen kwaad bewust is en zegt dan ook..ja zo kort ja. De vrouw zet de kam erin, zucht heel diep en begint te knippen. Ze laat het iets langer dan gepland maar korter kan het altijd nog is haar reden. Maar als ik de achterkant zie vallen op de grond krijg ik het ook ff benauwd..wow das wel een heel stuk...ohh ja het is maar haar blijf ik mezelf vertellen...Knipper de knap en klaar is kees.. Jeetje wat staat het haar leuk!! Ja ze heeft duidelijk een goed inzicht wat ze wil en blijkbaar dus ook wat kan. Ze had namelijk ook nog even aan die vrouw verteld dat ze de voorkant in lagen wilde..geweldig... nu loopt ze dus als trotse dame door het leven...

Mexx ontwikkeld momenteel heel erg haar eigen style, met ringetjes, kettingen en bepaalde kleren die ze combineerd..geweldig..
Had het er ook met een collega, een juf in haar klas, er over. Die vertelde mij ook dat als ze aan art doen zij precies weet wat ze gaat doen en het er dan altijd erg mooi uitziet. Maar ook dat ze in elk voorwerp wel iets ziet.. Ja dat herken ik hier thuis ook..dingen worden weggegooid als zij er niet is anders knutselt ze met alles...

Jayna heeft dat helemaal niet, die trekt een shirtje aan dat ze mooi vind en een broek die ze mooi vind. Lekker belangrijk of die twee ook bij elkaar passen. Zij speelt veel liever buiten en dan moet je kleren aan hebben met glitters het liefst roze en het moet lekker zitten... dat zijn ongeveer de 3 hoofdpunten.

ja ze worden groot...
Ergens vind ik het zo fijn dat ze zo zelfstandig zijn/worden, maar aan de andere kant gaan ze veelste hard. Die kleine babies ooit op mijn buik hebben nu een duidelijk eigen menig en denken na over later...
ook komen ze met vragen?!? een voorbeeld? Mexx; mama, waarom hebben dieren een kop en mensen een hoofd? mama; uhmmmmm kom ik op terug als ik het antwoord weet (over 1000 jaar dus)... Mexx; mama, hoe komen die baby dan in een vrouw der buik, en hoe komt die eruit...je navel lijkt mij een beetje klein....mama; uhmmm kom ik ook op terug als ik het antwoord weet (lees; wil vertellen) Mexx lachend; maar mama jij hebt toch twee babies gekregen dan weet je dat toch.. mama; ja dan kom ik erop terug als je ouder bent het is zo'n ingewikkeld verhaal..Mexx; oke als ik hoeveel jaar ben dan? mama; (denkt 18 jaar) een jaar of 10 goed?... poehee kan iemand het hier even overnemen...was leuk hoor toen ze voor het eerst lachten en een hapje banaan aten maar nu komen er vragen die ik helemaal niet kan of wil beantwoorden.... gelukkig heeft Jayna nog gewoon genoeg aan het antwoord mama en papa wilde een baby en toen ben ik gestopt met dat pilletje boven en toen kreeg ik een baby in mijn buik...
En haar vragen zijn gewoon; mama hoe krijg ik de tv aan... De moeilijkste vraag van haar was..kan ik met papa trouwen? ja hoor liefje jij wel!

En zo groeien ook wij weer..blijven we ontwikkelen als ouder. Steeds een fase verder tot ze ooit op eigen benen zullen staan. Raar idee toch dat ze ooit hun spullen pakken en gaan....Lijkt zo ver weg maar dat zeiden mijn ouders toen ook...Ondertussen ben ik 33 jaar...Hoop het allemaal mee te mogen maken vanaf de zijlijn en ze dan af en toe eens wijze raad te geven die ze vervolgens natuurlijk in de wind slaan...En dat ik dan lach en denk aan alle fouten die ik heb gemaakt en uiteindelijk kwam het met mij ook goed... Dus we storten ons weer in het volgende avontuur..die met twee meiden met mening van 5 en (bijna) 7 jaar...