En weer terug...

Daar is die dan Bam..het einde.. de afgelopen weken hebben we het ene na het andere leavers feestje gehad en afscheid genomen van iedereen... het leven hier is voorbij, nog een week en school is ook ten einde.. raar, nooit meer Doha zoals het was.. toen we vertrokken uit NL wist ik dat al zou ik 20 jaar later terug komen de mensen zouden er nog zijn, NL zal altijd hetzelfde zijn.. als ik hier over 5 jaar terug keer ken ik niemand meer, hoor ik nergens meer bij en weet ik zelfs de weg niet meer aangezien ze hier elke week de weg veranderen en als een malle aan het bouwen zijn, herken ik waarschijnlijk ook niets meer...

Ondertussen zijn we in NL geland.. de overgang leek makkelijk te verlopen en alles was snel oud en vertrouwd.. toch heb ik de laatste weken wat naweeen gehad.. ik kan maar niet wennen aan iets en kan mijn vinger er niet op leggen wat dat nou is.. voel veel frustratie in mijn lichaam en onrust.. de meisjes niet.. die genieten duidelijk van NL.. Mexx fietst elke dag 9,3 km naar school zonder mopperen en komt altijd heel enthousiast thuis met mooie verhalen.. Jayna net zo, die heeft het soms nog wat moeilijk met de harde nl omgang van mensen, maar die vind haar plekje ook langzaam...zelfs Ziya gaat met alle liefde naar het kdv en vind het heerlijk.. ik heb grote moeite met al die sociale verplichtingen te combineren met het huishouden, de verbouwing en de verhuizing.. want laten we eerlijk zijn we zitten er nog middenin.. as donderdag komen dan eindelijk onze spullen en kunnen we weer op gaan bouwen.. overal in huisje liggen stapeltjes te wachten op hun kast en soms kan ik het loslaten en soms irriteert het mij mateloos.. maar toen, vorige week maandag.. kwam onze auto aan.. mijn BFF de afgelopen 4 jaar.. mijn lichaam werd rustig, mijn hoofd ook.. kan een auto dit echt doen?! Ik kon wel janken zo blij.. alsof ik een stukje van mezelf terugvond.. blijkbaar een stukje Doha samen met Nl toevoegen maakt eigen.. ik wist even niet meer waar ik hoorde.. voelde me niet thuis.. maar nu ze zijn samengevoegd dus wel.. lijkt wel of die auto het laatste stukje besef bracht.. leefde voor mijn gevoel een beetje tussen 2 werelden.. en dan Marco nog 4,5 week weg..

Afgelopen donderdag heb ik samen met mijn pa de kamers boven behangen dus alles staat start klaar voor de spullen.. na de kerst komt de nieuwe keuken en dan eindelijk 1 januari wordt alles weer normaal.. ben er aan toe.. ik vond de verhuizingen terug moeilijker dan heen.. je weet dat je er alleen voor staat als je verhuist naar ver weg.. terug had ik meer verwacht denk van mensen om mij heen.. nu besef ik dat dat er maar heeeel weinig zijn.. in die 4,5 week dat Marco weg was heb ik er weinig gezien.... prima, ik heb mij gered.. Nu zijn we weer samen en gaan we weer 100% vooruit.. de verhuizing volgende week en de feestdagen en dan de keuken en dan rust in huize van Helden..